Zachęcanie dzieci do niezależności, powinno się zacząć jak najwcześniej. W okresie niemowlęcym, oraz zaraz po nim, musimy pomagać dziecku w prawie wszystkich czynnościach. Rodzice często zapominają, że ich dziecko nieustannie rośnie, a wraz z nim jego potrzeba niezależności. Na podstawie badań prowadzonych przez psychologów dziecięcych, możemy ustalić, jakie zadania powinno umieć dziecko w kolejnych fazach rozwojowych. I tak na przykład w wieku przedszkolnym, dziecko powinno nauczyć się samodzielnie ubierać, układać swoje ubrania, samodzielnie jeść, rysować i jeździć na rowerze. itp. Początki są zawsze najtrudniejsze
Wszystko opiera się na cierpliwości
Małe dziecko zaczyna się coraz sprawniej komunikować, oraz zaznaczać swoją odrębność, przez podkreślanie słowa ja. Psycholog dziecięcy zauważy w tym momencie, że dziecko zaczyna coraz częściej powtarzać słowa: „ja sam/sama” i nie należy tego bagatelizować, ponieważ jest to pierwszy krok do budowania wewnętrznej niezależności młodego człowieka. Oczywiście, praktykowanie takiego sposobu wychowania nastręcza rodzicom wiele trudności, spowodowanych spowolnianiem wykonywania codziennych obowiązków. Należy jednak uzbroić się w cierpliwość, ponieważ dzieci z czasem będą wykonywały wszytko o wiele sprawniej, a rodzice otrzymają nagrodę w postaci uwolnienia się od stałego pomagania we wszystkich czynnościach.
Pozwólmy swoim dzieciom dorastać
Każdy psycholog dziecięcy zwraca na ten aspekt szczególną uwagę. Dorastanie polega na ciągłym nabywaniu nowych umiejętności i rozwijaniu sprawności fizycznej i intelektualnej. Samodzielność to umiejętność funkcjonowania pojedynczej jednostki bez potrzeby ciągłego wspierania przez opiekunów. Hamując ten proces, możemy wychować biernego nastolatka, który boi się stawiać czoła nowym wyzwaniom. W praktyce wygląda to dokładnie tak, jak wtedy gdy dziecko było małe i nabywało nowe umiejętności. Każdy rodzic, jest wtedy dumny z postępów swojego malucha. Podobnie sprawa wygląda w okresie nastoletnim, jednak tym razem jest to o tyle trudniejsze, że rodzic odczuwa powolną utratę kontroli nad młodym człowiekiem. Problem polega na tym, że każdy rozwija się nieco inaczej i nie jesteśmy w stanie przewidzieć każdej sytuacji. Młodzież potrzebuje niezależności a rodzice poczucia kontroli. Jak to wypośrodkować?
Pomoc psychologiczna to dobra droga
Jeśli mamy duże wątpliwości, najlepiej zapytajmy psychologa dziecięcego, który fachowo oceni sytuację. Wskaże też takie rejony życia, w które będziemy mogli wprowadzić więcej niezależności, oraz te w których nie należy ustępować. Młody człowiek, który bardzo chce szybko osiągnąć samodzielność, powinien być poinformowany, że pewne ograniczenia są po to, aby go chronić. Jest to nieodzowne z punktu widzenia odpowiedzialności za dziecko. Jednak równoczesne, opiekun powinien stosować zasadę obopólnego szacunku i zaufania, które powinno być podstawą tych relacji. Ważnym aspektem jest odpowiednio użyta pochwała. Nagradzaj swoje dziecko i chwal, od najmłodszych lat, bo jego wiara w siebie i swoje możliwości, zależy głównie od ciebie.
Kto sieje, ten zbiera owoce
Konsekwencją zbudowania zaufania jest szczerość dziecka i zwrócenie się do rodziców o pomoc, w momencie pojawienia się problemów. Pamiętajmy, że wychowywanie młodego człowieka to wspólne dorastanie do nowych sytuacji, zarówno nastolatka, jak i jego rodziców. Dobrą praktyką jest skorzystanie z porad psychologa dziecięcego, który posiada wyspecjalizowaną wiedzę i doświadczenie w tym zakresie. Jego pomoc i wsparcie w trudnych chwilach, zaoszczędzi rodzicom wielu trosk i działania po omacku. Poświęcenie odpowiedniej ilości czasu, zostanie nagrodzone w dwójnasób, gdy okaże się, że wychowaliśmy osobę odpowiedzialną i całkowicie samodzielną.
źródło: rodziceidzieci.com – psychoterapia indywidualna dla dzieci Warszawa